Ivanov

Ivanov

Scenografie en kostuumontwerp voor Ivanov van Tjechov, Halogaland Teater, Tromsø, Noorwegen, regie Victoria Meirik, première 26 februari 2004

 

Ivanov toont de ondergang van een man, die zich vertild heeft aan het leven. In een milieu waarin iedereen gericht is op materiële zaken en uiterlijk vertoon, heeft Ivanov zijn levensvuur verloren. Ook de liefde biedt niet de verlichting waar hij zo naar verlangt. Parallel aan het innerlijk verval van Ivanov, stort de ruimte rondom hem langzaam in. De blauwe ruimte met gouden vloer, bezaaid met echte aardappels, roept associaties op met een danszaal, maar ook naar een houten pallet met aardappels. Aardappels is het enige wat groeit in het noordelijkste puntje van Noorwegen en de wodka die veelvuldig gedronken wordt, is van aardappels gemaakt. Dit vormt een tegenstelling met de felgekleurde chique partykleding waarin de karakters gekleed zijn. Ivanov is underdressed in zijn vaalblauwe pak. Het verval zet subtiel in, met water dat langs de blauwe gordijnen sijpelt. Als Ivanovs wanhoop groeit, creeert hij chaos complete chaos; alle stoelen overhoop. Als Ivanov met hernieuwde hoop van plan is te trouwen, wordt de gouden vloer schoongeveegd. Maar een tragisch einde is onafwendbaar, Ivanov pleegt zelfmoord, vlak nadat de ruimte is ingestort.

Lichtontwerp: Stephen Rolfe acteurs: Pål Sverre Valheim Hagen, Kristian Fr. Figenschow jr, Maria Henriksen, Marte Magnusdotter Solem, Arne Skog, Nils Johnson, Guri Johnson, Joachim Rafaelsen, Ulla Marie Broch, Sverre Kjelsberg

Norsk Shakespeare maart 2004: (…) “De Nederlandse Roos van Geffen maakte de scenografie en het kostuumontwerp. Haar ontwerp is gestileerd, bijna minimalistisch simpel; enkel met wat hulp van een paar stoelen en een tafel drukt ze de vervallen, onverschillige sfeer van het huis van Ivanov uit. Dit geldt ook voor de manier waarop ze de overdadige en vulgaire rijkdom in het huis van de Lebedevs uitdrukt. Haar kostuums hebben de zelfde betekenisgelaagdheid en Marte Magnus Solems trouwjurk is hier een ontroerend en magnifiek voorbeeld van.” (…)