Arcam

Arcam

Poëtische lezing met dia’s. Over kijken en vertragen, over de Wilmkebreekpolder in Amsterdam-Noord.

Gegeven als smaakmaker tijdens de netwerkbijeenkomst De tafel van Arcam, andere smaakmakers die avond waren: Ronald Huikeshoven en Machiel Spaan.

Fragmenten van de tekst:

dit is het uitzicht

ik zit voor het open raam, het is koud

alle autos op de dijk gaan van links naar rechts

een vliegtuig gaat van links naar rechts

zelfs de lantarenpalen hellen naar rechts

maar de windmolen draait de verkeerde kant op,van tegen de klok in

op de maat van een heimachine

 

alle huizen hebben schuurtjes, uitbouwsels, hutten, een rommeltje van boven gezien

rechts staat de hoogste molenwijk flat

dat dat ooit zo hoog gebouwd mocht worden

hij is zo hoog dat de plassen in het veld hem zien

 

zelfs de leegte van het veld wordt doorbroken door zijn lelijke weerspiegeling

 

twee kraanvogels, ze bewegen

na twee uur kijken zie ik de benen van nog een windmolen, kleiner, sneller

en nog één, precies verscholen achter de kruin van een boom

en nog één,

waarvan steeds een armpje achter een boompartij schiet

ik probeer ze tegelijkertijd te zien, zodat de benen in elkaar haken,

als bij een horloge

alsof ze elkaar in beweging zetten

uiteindelijk zie ik 6 windmolens aan de horizon

 

een vliegtuig vliegt laag

van rechts naar links

een vogel bij zijn neus

 

even later weer een vliegtuig

even hoog

 

weer een vliegtuig

 

precies dezelfde baan

 

en 20 minuten later weer een vliegtuig

 

en weer een

 

en nog een

 

en nog een

 

die windmolens staan er niet om wind om energie op te wekken, maar om de vliegtuigen te wijzen waar ze heen moeten